Był początek 1949 roku. Hogan i jego żona Valerie jechali swoim Cadillacem w Teksasie, gdy ich samochód zderzył się czołowo z autobusem Greyhound.

Hogan zareagował instynktownie, rzucając się na Valerie, aby ją chronić. To działanie prawdopodobnie ocaliło mu życie, ponieważ kierownica i deska rozdzielcza samochodu zostały mocno uszkodzone w miejscu, gdzie normalnie siedział. Hogan doznał poważnych obrażeń, w tym złamania miednicy, kości udowej, żebra, a także uszkodzenia barku. Na myśl przychodzą losy innego giganta golfa, Tigera Woodsa. W obu przypadkach wypadek miał ogromny wpływ na dalszą karierę obu mistrzów.

W tamtym czasie Hogan był na szczycie swoich umiejętności golfowych, a jego przyszłość w sporcie stanęła pod znakiem zapytania. Wbrew wszystkiemu, po długim i ciężkim okresie rekonwalescencji, Hogan powrócił do gry w golfa, co było uważane za niezwykły wyczyn. Jego powrót był spektakularny – wygrał U.S. Open w 1950 roku, zaledwie 16 miesięcy po wypadku, co jest uznawane za jeden z największych powrotów w historii sportu.

Ten wypadek i powrót Hogana na pole golfowe zainspirowały wielu i pokazały jego niezwykłą determinację oraz siłę charakteru. Stał się symbolem wytrwałości i poświęcenia, a jego historia jest często przywoływana jako przykład niezłomności i pasji do gry.

Ben Hogan był pionierem w zakresie metodyki treningu golfa. Wprowadzał wiele innowacyjnych metod, które miały znaczący wpływ na sposób, w jaki golfiści trenują i rozumieją grę do dziś. Ta właśnie innowacyjność i znajomość własnego organizmu pozwoliła mu uporać się z sukcesem z wyzwaniami własnego ciała po wypadku z lutego 1949 roku.

Hogan zasłynął z dogłębnej analizy mechaniki swojego uderzenia. Spędzał niezliczone godziny na driving range. Jego metodyczne podejście do treningu było nowatorskie w czasach, gdy większość graczy polegała na naturalnym talencie i intuicji. Jestem przekonany, że dziś, trening na driving range zastąpiłby w znacznej części numeryczną analizą łańcucha kinetycznego u kolegi Bartkowskiego, a wspomagałyby go numery Trackmana.

W swojej książce "Five Lessons: The Modern Fundamentals of Golf" Hogan przedstawił pięć kluczowych elementów, które uważał za niezbędne do skutecznego zamachu. Te zasady, obejmujące chwyt, postawę, backswing, downswing i pozycję końcową, stały się podstawą współczesnego nauczania golfa.

Uzupełnieniem wypracowanej techniki był trening mentalny i strategia na polu. Hogan znany był z silnej woli i intensywnego skupienia na grze. Podkreślał znaczenie mentalnej strony golfa, w tym koncentracji, dyscypliny i zdolności do radzenia sobie z presją.

To właśnie te umiejętności, połączone z determinacją, niezbędne w momentach największych dramatów, uczyniły z niego prawdziwego mistrza.